Propozycje Dorny na ocalenie MotoGP

Choć sezon 2012 w Motocyklowych Mistrzostwach Świata rozpocznie się w przyszłym tygodniu, włodarze MotoGP już rozmawiają o kolejnym cyklu zmagań. Oto ich pomysły na to, jak sprawić, by klasa królewska była bardziej atrakcyjna… i tańsza.

Kluczowe osoby w wyścigach Grand Prix robią teraz wszystko, by w kategorii MotoGP chciało startować jak najwięcej zespołów. Jak wiadomo, zazwyczaj za zwiększeniem stawki idzie też podniesienie atrakcyjności wyścigów, a to natomiast prowadzi do zwiększenia dochodów. Proste? Wydaje się, że tak, ale sprawienie, by tak się naprawdę stało wcale nie jest łatwe.

Dlatego też podczas ostatnich testów w Jerez de la Frontera przedstawiciele Dorny oraz samych producentów zebrali się ponownie, by przedyskutować zmiany, jakie można by wprowadzić w MotoGP już od przyszłego roku. Podobno, jak mówił szef Dorna Sports dziennikarzom w Hiszpanii, część propozycji jest już właściwie pewna, ale także i kolejne mogą wejść w życie.

1. Zmianą numer jeden ma być już od kolejnego sezonu jest umożliwienie zawodnikom MotoGP posiadanie tylko jednego motocykla. Sytuacja taka w niższych klasach – Moto2 i obecnej Moto3, a dawnej 125cc – ma miejsce już od dawna, a przed rozpoczęciem sezonu 2012 na podobny ruch zdecydowano się w seriach World Superbike i World Supersport. To jednak pociągałoby za sobą absolutny brak zmiany motocykli w trakcie wyścigów, które prawdopodobnie znowu byłyby przerywane, gdyby po starcie na suchym torze, potem spadł deszcz i jazda byłaby zbyt niebezpieczna na oponach typu slick.

Dla bogatszych ekip, czytaj fabrycznych, posiadanie jednego motocykla nie byłoby większym problemem, co pokazuje przykład chociażby Marca Marqueza. Zawodnik Moto2 rok temu na ciężarówce swojego zespołu miał gotowe właściwie dwie maszyny, w które należało wsadzić jedynie silnik i już nadawały się do przejścia kontroli technicznej. Dla biedniejszych z kolei oznaczałoby to konkretne zmniejszenie wydatków, a o to przecież chodzi.

2. Kolejną propozycją jest pomniejszenie ilości silników dostępnych dla jednego zawodnika na sezon z sześciu do pięciu. Obecnie, kiedy kierowca nie zmienia jednostek napędowych tak często jak Valentino Rossi w minionym sezonie (każda zmiana w ramie Ducati oznaczała nowe punkty mocowań silnika i automatycznie nową jednostkę napędową), raczej nie jest to dużym problemem. Ten limit, połączony z tylko jedną maszyną na jeźdźca, może przynieść realne korzyści.

3. Zmiana numer trzy związana jest z dwiema poprzednimi. Włodarze MotoGP chcą też bowiem zmniejszyć ilość mechaników, którzy pracują z jednym zawodnikiem. Teoretycznie wydaje się to logiczne – mniej motocykli, mniej pracy – ale gdy zawodnik zaliczy wywrotkę w warm-upie i maszynę trzeba będzie szybko odbudować, każda para rąk do pracy się liczy. Tłumaczone jest to jednak tym, że koszta przelotów, zakwaterowania itp. się zmniejszą. Z drugiej strony kierowcy tacy jak Casey Stoner czy wyżej wspomniany „The Doctor” z pewnością z tej propozycji nie będą zadowoleni – zabierali ze sobą całe swoje ekipy gdy zmieniali zespoły i otwarcie przyznają, że cała ich załoga jest dla nich jak rodzina. Może sami kierowcy dopłacać będą do pracy swoich mechaników?

4. Pojawiła się też propozycja zmniejszenia obrotów, do jakich kręcić się może silnik. Podobno mówi się, że może to być 15000 obr./min, albo nawet i mniej. W zamyśle ma to zmniejszyć prędkości maksymalne i te osiągane w zakrętach. Jak wiadomo, „osiemsetki” pomimo mniejszej pojemności powodowały, że w łukach kierowcy byli jeszcze szybsi. Jak mówił podczas niedawnej prezentacji swojego zespołu Jorge Lorenzo, spodziewa się on, że na torze Mugello na swojej nowej Yamasze M1 z silnikiem o pojemności 1000cc rozwinie natomiast prędkość nawet 360 km/h! Dodatkowo takie ustalenie maksymalnych obrotów mogłoby pozwolić maszynom CRT na zmniejszenie straty do tych fabrycznych.

5. Z największą niechęcią MSMA (stowarzyszenie producentów w MotoGP – przyp. autora) podchodzi do propozycji o wprowadzeniu w klasie królewskiej standardowego ECU. Żaden producent nie chce się zgodzić na to z prostego względu: chęć chronienia swoich rozwiązań za wszelką cenę oraz fakt, że włożyli w nie mnóstwo pieniędzy. Prawdopodobnie więc producenci zgodzą się na zmniejszenie ilości obrotów (patrz punkt 4.) w zamian za możliwość obronienia swojej elektroniki, tak nielubianej przez większość fanów.

6. I ostatnia propozycja, która także może zachęcić więcej zespołów do udziału w MotoGP. Chodzi mianowicie o zmniejszenie cen motocykli oferowanych ekipom satelickim. Teraz ma to być koszt pomiędzy 1 milionem, a 1.2 miliona euro. To sprawiłoby, że używanie maszyn CRT nie byłoby już tak korzystne (chociaż prototyp na koniec sezonu zwraca się do fabryki, a motocykl CRT zespół może zatrzymać). Nadal nie wiadomo jednak, czy w pakiecie tej kwoty mieściłby się sam motocykl, czy wraz z częściami zamiennymi. Yamaha stwierdziła, że jest możliwe zmniejszenie cen i nie odbiłoby się to na zaawansowaniu technicznym maszyn, podczas gdy Ducati jest zgoła odmiennego zdania, a sama Honda się nie wypowiada. Jak jednak przyznał szef MSMA – Herve Poncharal w jednym z wywiadów, podobno ceny wynajmu motocykla satelickiego na przyszły rok i tak zmalały już o połowę.

Nadal nie wiadomo jednak jakie zmiany wprowadzone zostaną w stosunku do motocykli CRT. Włodarze MotoGP chcą jednak zobaczyć, jak będzie się rozwijała sytuacja z tymi zupełnie nowymi maszynami i wtedy dopiero podejmie jakieś kroki.