Ben Spies

Numer: #11
Narodowość: Amerykanin
Data urodzenia: 11 lipiec 1984
Miejsce urodzenia: Memphis
Debiut: MotoGP: Katar 2012
Zespół: LCR Honda MotoGP
Motocykl: Honda RC 213V
Strona internetowa: www.benspies.com
Waga: 71 kg
Wzrost: 180 cm

Dokładnie 11. lipca 1984 roku urodził się w Tennessee Ben Spies, dziś znany też jako „Elbowz” (ze względu na jego styl jazdy) lub „BigBen”. Już w wieku pięciu lat rozpoczął on jazdę na motocyklu, a od 1993 roku zaczął on ścigać się na Yamasze YSR50cc wraz z CMRA (organizacja zrzeszająca początkujących motocyklistów w południowo-centralnej części USA). Wygrał on wówczas mistrzostwa, a w kolejny sezonie przesiadł się na maszynę o pojemności 80cc i również triumfował w ogólnej klasyfikacji.

Mając dwanaście lat Amerykanin zaczął jeździć na motocyklach o poj. 125cc, ścigając się w wyścigach poza granicami Texasu. Dwa lata później Ben przesiadł się na maszyny znacznie większe – o pojemności 600cc – wygrywając kolejne lokalne mistrzostwa.

W wieku zaledwie piętnastu lat, w 2000 roku podpisał on kontrakt z zespołem Valvoline Suzuki na starty w serii AMA. Wówczas jego najlepszym finiszem było piąte miejsce zdobyte na torze Pikes Peak International Raceway podczas rundy serii AMA 750, a dodatkowo wygrał on nagrodę AMA Horizon. Pod koniec tego samego roku zakwalifikował się on w pierwszym rzędzie w chwili jego debiutu w serii AMA Supersport. Wraz z tą samą ekipą, w 2001, wygrał on rundę na Pikes Peak w AMA 750 SuperStock Championship, dokładając do tego jeszcze cztery inne finisze na podium.

Na rok 2002 Spies związał się z teamem Attack Suzuki, gdzie trzy razy finiszował w TOP5 w serii AMA Supersport i cztery razy dojechał do mety w najlepszej piątce w AMA Formula Xtreme. Praktycznie przez cały cykl zmagań zmagał się on z kontuzją kolana. W kolejnym sezonie, tym razem z zespołem American Suzuki odniósł wiele sukcesów. Po pierwsze, wygrał w klasyfikacji generalnej AMA Formula Xtreme z pięcioma triumfami i łącznie siedmioma finiszami na podium. Po drugie, brał udział w wyścigach serii AMA Supersport osiągając zwycięstwo na Road Atlanta i dwa inne miejsca na podium. Najlepszym finiszem w AMA Superbike była natomiast siódma lokata zdobyta w trakcie Daytona Intl Speedway.

Przygodę z zespołem American Suzuki kontynuował on także i w sezonie 2004, kiedy to startował w mistrzostwach AMA Supersport i AMA SuperStock, notując w obu z nich po jednym zwycięstwie i po dwóch finiszach na podium. W 2005 roku Spies spisał się bardzo dobrze, zdobywając trzynaście miejsc na podium w AMA Superbike (w tym jedno zwycięstwo) i notując pięć razy finisze w TOP5 serii AMA Supersport.

Ben tymczasem dołączył do teamu Yoshimura Suzuki, gdzie był zespołowym kolegą Mata Mladina w 2006. Wówczas triumfował on w klasyfikacji generalnej mistrzostw AMA Superbike z dziesięcioma zwycięstwami i w sumie siedemnastoma miejscami na podium, dodatkowo dokładając do tego siedem Pole Position. Co ciekawe, na początku tego sezonu zdobył on sześć zwycięstw z rzędu, a na jego końcu walcząc z Mladinem o tytuł i wygrywając go ośmioma punktami. W tym roku startował on też w wybranych rundach AMA Supersport, finiszując na „pudle” na torze Laguna Seca.

Walka pomiędzy Spiesem a Mladinem była w sezonie 2007 jeszcze bardziej zacięta. Ostatecznie zwycięsko z niej wyszedł ten pierwszy, wygrywając tytuł w serii AMA Superbike z przewagą jednego punktu (!) oraz dorobkiem siedmiu triumfów i kolejnych dwunastu miejsc na podium. Dodatkowo Ben wygrał też w klasyfikacji generalnej AMA SuperStock, dopisując w tej serii do swojego konta siedem zwycięstw. Rok później także był on najlepszy w AMA Superbike, zaledwie jako trzeci w historii zdobywając w tej klasie trzy tytuły mistrzowskie z rzędu. Do tego dołożył też serię siedmiu kolejnych triumfów w owej kategorii, bijąc przy tym absolutny rekord.

W 2008 roku Amerykanin zaliczył jednak aż trzy razy starty z dziką kartą w MotoGP w barwach teamu Rizla Suzuki. Najpierw, zastępując kontuzjowanego Lorisa Capirossiego, wystąpił on na Donington Park. Podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii zakwalifikował się jako ósmy, a na metę wpadł czternasty. Później wystartował też w Grand Prix USA i Grand Prix Indianapolis – na jego domowych obiektach. Na Laguna Seca zajął ósme, a na słynnej „Cegielni” szóste miejsce. Pomimo tego Suzuki nie zaproponowało mu regularnych startów w MotoGP.

Z tego też powodu postanowił on przejść do serii World Superbike, gdzie do dyspozycji dostał fabryczną Yamahę w ekipie Yamaha Italia. Zaskoczył on wszystkich już podczas pierwszej rundy – mającej miejsce w Australii – sięgając po Superpole. W pierwszym wyścigu wyjechał poza tor już na pierwszym kółku, ale finiszował jako szesnasty (pomimo drugiego incydentu). W drugim przejeździe natomiast nie dał rywalom szans, wygrywając jako pierwszy Amerykanin wyścig w WSBK od czasów Colina Edwardsa w 2002 roku! W kolejnych rundach #19 wciąż zaskakiwał, a 30. maja na Miller Motorsport Park zapisał kolejną kartę historii, zdobywając siódme z rzędu pierwsze pole startowe. Pobił on tym samym rekord Douga Polena z 1991 roku, który dotyczył sześciu kolejnych pierwszych miejsc zdobywanych w kwalifikacjach! Na torze Portimao w Portugalii Spies zdobył swoje jedenaste Superpole w sezonie! Dodatkowo podczas tej samej rundy wygrał tytuł mistrzowski, nieznacznie pokonując Noriyuki’ego Hagę. Warto nadmienić, że „Elbowz” nie znał większości torów, na których się ścigał, a pomimo tego na nich wygrywał!

Na koniec sezonu 2009 w MotoGP Ben zakosztował jazdy na Yamasze M1, startując z dziką kartą w Walencji w teamie Sterilgarda Yamaha. Finiszując na siódmym miejscu, pomimo startu z dwunastego pola, pomógł przy okazji swojemu przyszłemu team-partnerowi. Wyprzedzając na jednym z ostatnich kółek Andreę Dovizioso, zapewnił Colinowi Edwardsowi wygraną nad Włochem w pojedynku o piąte miejsce w klasyfikacji generalnej.

W roku 2010, pomimo wcześniejszych planów jazdy w WSBK, ostatecznie przeniósł się on do MotoGP, gdzie reprezentował barwy teamu Monster Yamaha Tech3 właśnie u boku „Texas Tornado”. Od samego startu sezonu Ben zaskakiwał kolejnych kibiców, stając na podium już w piątej rundzie – na Silverstone. Później wywalczył drugie pole startowe w Brnie i Pole Position na swoim domowym Indianapolis. Na „Cegielni” dzień później stanął on też na pośrednim stopniu podium. Z pierwszej linii ruszał on również w Australii, ale trzeciej pozycji z kwalifikacji nie udało się zamienić na „pudło”. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej Spies zajął szóste miejsce, zdobywając przy okazji tytuł „Debiutanta Roku”.

W sezonie 2011 „BigBen” otrzymał szansę startów w fabrycznym zespole Yamahy, gdzie za zespołowego kolegę miał Mistrza Świata z 2010 roku – Jorge Lorenzo. Chociaż z tym transferem wiązano spore nadzieje, mimo wszystko na M1-ce nie pokazał on w pełni swojego potencjału. Zdarzało mu się kilka świetnych wyścigów, jak chociażby rewelacyjne tempo zaprezentowane na Assen i zupełnie niespodziewane zwycięstwo. Triumf w Holandii był pierwszym dla #11 w klasie królewskiej, a przy okazji dokonał tego jako pierwszy Amerykanin w MotoGP od czasu triumfu Nicky’ego Haydena na Laguna Seca w 2006 roku. Do tego stanął na podium w Katalonii i domowym Indianapolis, a triumf w Walencji przegrał z Casey’em Stonerem dosłownie o włos (stracił go na ostatniej prostej). Pięciokrotnie też Ben ruszał do wyścigu z pierwszej linii. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej zajął piąte miejsce.

Wydaje się, że w 2012 roku przepisy powinny bardziej odpowiadać Spiesowi, który nie ukrywa, że z motocyklami z silnikami o pojemności 1000cc wiąże spore nadzieje. Przedsezonowe testy w jego wykonaniu wypadły naprawdę pomyślnie, a on sam może być czarnym koniem nadchodzącego cyklu zmagań…

	MotoGP	Łącznie
Pierwsze Grand Prix:	2008 – GBR
Pierwsze Pole Position:	2010 – INP
Pierwsze najszybsze okrążenie:	2011 – NED
Pierwsze podium:	2010 – GBR
Pierwsze zwycięstwo:	2011 – NED
Zwycięstw:	1	1
Drugich miejsc:	2	2
Trzecich miejsc:	3	3
Podiów:	6	6
Pole Position:	1	1
Najszybszych okrążeń:	1	1
Tytułów mistrzowskich:	0	0