#10: Junakiem M12 do Afryki. Trochę o motocyklu i celach wyprawy

Szybko odebrałem:

– Tak, słucham?
– Dzień dobry, kurier z tej strony, mam pana motocykl.
– Świetnie, to mam zejść na dół, czy pan podjedzie? – nie widziałem żadnego kuriera pod blokiem.
– Właśnie postawili jakieś bramki, jestem na Orlenie. Dałby radę pan podejść?

– Wybickiego czy Opolska?
– Zaraz, zaraz.. Słyszy mnie pan?
– Tak, coś przerwało.
– Wybickiego. Orlen na Wybickiego.
– Dobrze, to ja się ubiorę i będę za 10 minutek, dobrze?
– W porządku, czekam.
– Dziękuję, będę za 10 minut – powtórzyłem.

Ubrałem to, co miałem pod ręką, przelotnie patrząc się w lustro. Fryzura dalej się trzymała, ale mimo, że siedziałem w wannie 2 godziny, stres robił na bieżąco swoje z tym, co czuli ode mnie inni.
Wybiegłem z domu i szybkim krokiem minąłem znajome bloki. Ręce mi się już trzęsły, ale zrobiłem minę doświadczonego przez los człowieka, żeby nie pokazać, jaki ze mnie gówniarz i całą siłą woli szedłem odważnie do kuriera, który też mnie zauważył i postanowił czekać obok białego dostawczaka. Wyszedł do mnie i w uśmiechu podaliśmy sobie ręce.

– Dzień dobry, zdążyłem wystawić motocykl – mówiąc to pogodnie, poszedł za samochód. I rzeczywiście, stał tam, oparty o nóżkę boczną.
– O kurde, jest większy niż myślałem – rzuciłem.
– Noo, myślałem, że to 250, bo tu nigdzie nie ma napisanej pojemności.
– Niee, to 125, jadę nim do Afryki.

Gościa zamurowało. Młody chłopak, w moim wieku albo rok starszy. Potem popatrzył na mnie, jakby mi nie za bardzo dowierzał, więc zmieniłem temat.
Potem podpisałem pokwitowanie i w końcu zostałem sam z motocyklem. Do tej chwili liczyłem prawie każdy dzień i stało się. Ludzie na stacji patrzyli się na mnie, a ja, nie chcąc okazywać publicznie emocji, założyłem kask. Nie będę zagłębiał się w szczegóły techniczne – najbardziej ludzi ciekawi, ile to jedzie. I czy wygodne. Dostałem motocykl dotarty, z przebiegiem koło 3100 kilometrów. Na początku musiałem przyzwyczaić się do bardzo łagodnej, ale jednocześnie pewnej skrzyni biegów. W tym celu pojechałem do osiedlowego kiosku, gdzie spaliłem cygaretkę. W trasie trzymam spokojne 80-90. W porywach dojdzie do 110, ale nie jest to zdecydowanie prędkość przelotowa. Będę miał problem na pewno z tyłkiem. Odczuwałem go po zaledwie 50 kilometrach, ale po tysiącach kilometrów w siodle wiem, że tyłek mam twardy. Podjazdy na czwórce, pozycja naturalna. Zamierzam wziąć nawigację a spakować się do dużego rollbaga i dwóch sakw. Chyba przemontuję sobie szybę ze starego motocykla.

Cele wyprawy:
– Napicie się piwa w jakimś pubie za Marka Hłaskę w Wiesbaden – miejscu jego śmierci.- Spędzenie kilku dni w Auvers-sur-Oise, miejscu, gdzie przez ostatnie dwa miesiące żył jeden z największych geniuszy sztuki, Vincent van Gogh. Przejdę się polami, które malował, stanę przed słynnym kościołem, powłóczę się wokół domu dr-a Gacheta i może uda mi się wejść do pokoju, w którym konał na kolanach swojego brata, Theo, gdzie przeszli na język ich dzieciństwa – holenderski.

– Zobaczenie Maroka.

– Napisanie książki z wyprawy (jedną moją książkę odrzucono, powód: powieść zbyt mało komercyjna – nierozbudowany wątek miłosny). Opisanie nie tylko suchych faktów, ale dogłębnego zanalizowania stanów emocjonalnych. Szczerze, przede wszystkim przed samym sobą.
Oprócz tego, nie mam żadnych konkretnych planów. Ci, co mnie znają, wiedzą, że nad zwiedzanie przekładam sam stan bycia w podróży. Jeśli mi się zachce, to zrobię w jeden dzień nawet 800-1000 kilometrów (tak, robiłem już takie dystanse na 125), a jeśli będę miał nastrój na leżenie w polach albo sączenie piwka w jakimś tanim motelu, to właśnie tak zrobię.

Ważniejsze miejsca:
Praga
Wiesbaden
Luksemburg
Auvers-sur-Oise
Paryż
Madryt
Lizbona
Rabat
Gibraltar
Barcelona
Andora
Genewa
Lichtenstein
Wiedeń
Zakopane

Państwa do odwiedzenia – 14
Kontynenty – 2

Z tym, że gdy przywiążę się do Auvers tak jak myślę, że się przywiążę, to nie wracam przez Włochy i Szwajcarię. Tam już byłem.

Kosztorys:
Paliwo za 9000 kilometrów = 1215 złotych.
Przewidywany czas podróży = koło 20-25 dni.
Przewidywalny koszt żywności = koło 1000 złotych.
Kilka noclegów w motelach za łączną kwotę = 400 złotych.

Prom w dwie strony = 530 złotych.
3 wymiany oleju = 150 złotych
Zielona karta i ubezpieczenia na Maroko = koło 200 złotych.
Za wszystko dam koło 3500 złotych. I dużo i niedużo.

Dziś pozostało tylko piwo z kumplem, jedno z ostatnich, przed wyjazdem. Relacja będzie prowadzona również na moim blogu, na który zapraszam: wiilk.blogspot.com
A już taka najdłuższa, napisana na spokojnie, w formie książki, później.