Dziś kolejna część artykułu, który ma na celu przybliżyć przepisy panujące w serii MotoGP. Tym razem przedstawiamy budowę kombinezonów, których to używają zawodnicy Motocyklowych Mistrzostw Świata. Zapraszamy do lektury.
Dobre kombinezony wyścigowe spraDziś kolejna część artykułu, który ma na celu przybliżyć przepisy panujące w serii MotoGP. Tym razem przedstawiamy budowę kombinezonów, których to używają zawodnicy Motocyklowych Mistrzostw Świata. Zapraszamy do lektury.
Dobre kombinezony wyścigowe sprawiają, że zawodnik czuje się na torze bezpieczniej. Gdy szybkość w zakrętach jest jeszcze większa, a wypadki zdarzają się dość często, tak więc im jeździec ma leprze „ubranie” tym mniejsze prawdopodobieństwo, że po upadku będzie on miał sporych rozmiarów rany.
Gdy kierowca straci panowanie nad przodem motocykla albo ucieknie mu tylne koło, wywrotka jest nieunikniona. Tak więc producenci kombinezonów, stawiają sobie jako główny cel bezpieczeństwo. Rzadko zdarza się więc, że przy drobnym wypadku zawodnik będzie miał jakieś blizny czy zadrapania.
OCHRONA:
W stawce zawodników MotoGP jest tylko kilku producentów kombinezonów, które muszą być nie tylko trwałe. Druga skóra zawodnika musi być między innymi: aerodynamiczna, przepuszczająca powietrze, wygodna, trwała, elastyczna i musi być oporna na deszcz.
Kombinezony głównie są robione ze skóry kangura, która jest bardziej odporna, elastyczna i lżejsza niż skóra krowia.
Posiadają one specjalne ochraniacze w najbardziej narażonych na kontuzje miejscach — na łokciach, kolanach, barkach i plecach.
Dodatkowo kombinezony muszą niejako współpracować z kaskiem zawodnika, bowiem „skóra” musi w pewnym sensie stabilizować wyścigowe nakrycie głowy. Gdy jeźdźcy są tradycyjnie zgarbieni przez ich kask i kombinezon musi swobodnie przepływać powietrze, by zawodnik mógł jeździć szybciej. Dodatkowo na każdych „plecach” kombinezonu jest tak zwany garb, który dodatkowo ułatwia swobodny przepływ powietrza.
Zamontowane w kombinezonie ochraniacze na kręgosłup i klatkę piersiową robione są głównie z karbonu, kevlaru i w połączeniu z tytanem, tworzą odpowiednią ochronę jeźdźca bez obciążania go.
Całkowita waga kombinezonu zawodnika klasy MotoGP zależy tak naprawdę od jego wzrostu. Przed sezonem 2007 stwierdzono, że „skóra” firmy Dainese Valentino Rossiego (wzrost 182cm) ważyła około 3,5kg, podczas gdy Alpinestars Daniego Pedrosy (158cm) około 3kg.
BUTY, RĘKAWICE I SLIDERY:
Producenci kombinezonów dostarczają zazwyczaj zawodnikom cały ich „arsenał” ochronny oprócz kasków. Chodzi tu głównie, prócz kombinezonów, o specjalne buty, rękawice i slidery.
Dostarczenie solidnych, elastycznych i ultra-lekkich butów zawodnikowi sprawia, że bardziej zapobiegają one niż przyczyniają się do kontuzji, jakiej jeździec może ulec podczas wypadku przy dużej prędkości.
Podobnie jest z rękawicami. Powinny one być lekkie, by kierowca mógł jak najlepiej operować kierownicą. Muszą mieć też one specjalne wzmocnienia w miejscach, gdzie są narażone na największe kontuzje, a więc na kciuku, nadgarstku i całej dłoni.
Jeźdźcy mają też slidery, które pomagają im płynniej pokonywać zakręty. Są to oddzielne części kombinezonu, jako, że często zawodnicy używają ich podczas wychylania się w zakręcie. Kierowca średnio wymienia slidery co każdą sesję treningową lub kwalifikacyjną. To sprawia, że w całym sezonie jeden jeździec zużywa średnio około 100 par sliderów.
Robione są one z termoplastycznych materiałów i pomagają zawodnikom niejako kierować ich motocyklami w zakrętach. Średnio podczas jednego okrążenia toru, jeździec przez 55% złożenia w zakręcie szoruje sliderami po asfalcie.
Dodatkowym wyposażeniem każdego zawodnika jest plastyczne ubranie, które zakłada się podczas jazdy w deszczu. Ma ono na celu zapobieganie wchłaniania przez kombinezon wody. Wszystko to po to, by zawodnik nie był zbyt ciężki, a co za tym idzie — żeby jeździł podczas mokrych warunków atmosferycznych jak najszybciej.
SYSTEM CHŁODZENIA:
Kombinezony mogą posiadać wbudowany system chłodzenia. Wszystko to po to, by podczas upalnych wyścigów (np. w Malezji) zawodnik mógł mieć znośną temperaturę pod kombinezonem. Taki system jak obieg chłodzenia łączony jest z „podkoszulką”, która to przylega do pleców i klatki piersiowej zawodnika. Napędzane jest to przez ultra-lekkie baterie i micro-pompy, które znajdują się w „garbie” kombinezonu. „Skóry” mogą też posiadać określoną ilość napoju w garbie. Połączone jest to rurką prowadzącą do kasku, by od czasu do czasu podczas jazd zawodnik mógłby uzupełnić płyny.
Kombinezony często posiadają też systemy gromadzenia danych. Ma to na celu zebranie informacji prosto od ciała zawodnika, tak aby technicy mogli zanalizować fizjologiczne skutki jazdy na motocyklu. Dodatkowo czujniki mogą dostarczyć takich informacji jak ciśnienie zawodnika, temperatura ciała i puls. Nieraz zdarza się, że producenci „skór” instalują w nich różnego rodzaju sensory, które mogą dostarczyć technikom informacji co działo się z zawodnikiem i jego kombinezonem podczas upadku.
BARWNE PROJEKTY:
Podobnie jak kaski, tak i kombinezony są specjalnie malowane, głównie jednak w barwy zespołu. Na „skórach” możemy zobaczyć nazwę zespołu, konstruktora, przeróżne loga sponsorów oraz narodowe lub osobiste motywy. Podobnie jak na kaskach, tak i na drugiej skórze jeźdźca często można zobaczyć jego numer lub nazwisko. To pomaga zarówno fanom jak i komentatorom rozróżnić kto jest kim.
Poniżej przedstawiamy w jakich kombinezonach jeżdżą poszczególni zawodnicy:
Berik: Loris Capirossi
BKS: James Toseland
Alpinestars: Toni Elias, Nicky Hayden, John Hopkins, Dani Pedrosa, Casey Stoner
Dainese: Jorge Lorenzo, Valentino Rossi, Chris Vermeulen
Puma: Sylvain Guintoli
REV’IT!: Randy de Puniet
Spidi: Alex de Angelis, Colin Edwards, Marco Melandri, Shinya Nakano
Spyke: Andrea Dovizioso, Anthony West
Na kolejną część artykułu zapraszamy do naszego portalu już jutro, kiedy to przybliżymy dokładne zasady testów, które to mają miejsce każdego roku przed rozpoczęciem sezonu Motocyklowych Mistrzostw Świata.
Źródło: www.motogp.com
Zdjęcie: Alice Ducati