Felieton #6: A ja mam to w dupie

Ja to mam chyba mętlik w głowie. Ze wszystkich stron ludzie mówią mi, że to  Rossi miał wygrać bo należał mu się 10-ty tytuł mistrzowski –  bo tak; a to że młodziutki Marquez miał zostać mistrzem świata trzeci raz z rzędu – bo tak, bo byłoby fajnie; a to że Lorenzo jednak zasłużenie wygrał, bo był najszybszy, mimo tego że marudził na deszczowych weekendach, bo jest najlepszy, tylko dzień nie jego; a to że Pedrosa miał się włączyć do walki o tytuł, bo jest tak naprawdę najszybszy ale miał kontuzję która „pozbawiła” szans Hiszpana co do którego ludzie wprost uwielbiają nadużywać słowa: „filigranowy”.

Tak, tak, jesteście zajebiści, ale po przerwie na papierosa, gdy już ze wszystkich stron głosy cichną, i tak postanawiam czytać.

No i znowu, że Iannone w końcówce sezonu kręcił najlepsze czasy, i może wygryźć Doviego z zespołu, mimo że był liderem, a to że dawni mistrzowie nie powinni wracać (Casey, Elias wiesz co sugeruje!), a to że Kent wcale nie jest najlepszy, bo Oliveira przykoksił, a to, że Miller może się pochwalić pozycjami koło nowej-starej legendy, Nicky’ego Haydena albo jeszcze innego pieprzenia w guście dobrych startów Karela Abrahama.

Pozwolę zacytować sobie starego, uszatego, śmiesznego klasyka: „A ja mam to w dupie”.
Wszyscy Ci, co utrzymują że są bezstronni albo kłamią, albo oglądają: 2 wyścig, któryś w połowie i oczywiście ostatni, hejtując co popadnie albo ze spokojem godnym stoików, tonem mędrca wypowiadając się rzetelnie na tematy, o których nie mają pojęcia.

Trzecia grupa to my – grupa która przez większość ludzi uważana jest za popieprzonych. Nosz k..rwa, jak można tym jeździć w deszczu? Człowieku, chce Ci się? Jeszcze szybciej frajerze ruszaj z tych świateł, jeszcze głośniej po tych osiedlach latajcie, a jak któryś stanie mi przed maską na światłach, to jak Boga kocham, jak stoję codziennie w ostatnim rzędzie w kościele obczajając koleżanki w przerwach od żegnania się, wyjdę i dam w mordę. Tak po prostu.
Trzecia grupa to my – ludzie, którzy są subiektywni. No proszę Was, chyba mi nie powiecie że kibicujecie lepszemu, oglądając MotoGP od kilku, kilkunastu lat. Nawet Fiałkowski i Badziak nie wytrzymali, łamiąc komentatorski obiektywizm, uchylając rąbka tajemnicy, że przychylają się do zdania FIM. Tego drugiego, że Marquez zachował się jak dupek, ale za bycie dupkiem karać nie będziemy.

Ja jestem subiektywny i nie ukrywam, że przy oglądaniu Walencji, znajomi śmiali się ze mnie, że mi zaraz serce wysiądzie kibicując Rossiemu. No dobra, wszyscy wiemy, że jest mistrzem gierek psychologicznych, że próbował oddziaływać na głównych przeciwników pod koniec sezonu i że przewrócił Marqueza, ale bądźmy szczerzy: Marquez nie był fair, w jego bajki mówiące o czekaniu na dogodny moment po prostu nie uwierzę. No nie ma bata, nie uwierzę. A uwielbiałem tego chłopaka, zauroczyłem się nim jak większość. Taki piękny, uzdolniony, szybki. Teraz został mi tylko respekt. Uprawiam kilka sportów i wiem, że czasami napięcie rywalizacji jest prawie nie do wytrzymania, ale to mi się cholernie nie podobało. Zdzierżyć nie mogę Lorenzo, patrzeć na jego dziecięcą mordę nie mogę, a te jego wymówki zapijam kolejnymi łykami żałując, że nie mogę zaśmiać mu się w twarz. Oddaję mu jednak hołd i szacunek, bo zwyczajnie jest szybszy od Rossiego. Nic na to poradzić nie mogę, niestety. Zastanawiam się tylko, czy Lorenzo jest szybszy od Marqueza. Powiedzcie, co myślicie. Ja uważam, że Marquez jest szybszy i bardziej utalentowany, ale starszy rodak jeździ równiej. Czy to była ostatnia szansa Rossiego? Myślę, że nie, ale o drugi taki sezon będzie naprawdę ciężko.

Spokojnie, spokojnie. Dovizioso zostaje, do Petrucciego  nie mam pretensji że przepuścił Włocha, a na zdjęcie googlowskie Anthony’ego Westa patrzę teraz z rozbawieniem, bo z Doktorem miał powalczyć trochę dłużej niż dwie sekundy.

Sezon był zajebisty, ale gdy zaczynam myśleć o powracającym FILIGRANOWYM Pedrosie, przypominam sobie o mętliku w głowie. Oby był zapowiedzią przyszłego sezonu.