GP Francji: Enea Bastianini rozpracował fabryczny duet Ducati!

Enea Bastianini (Gresini Ducati) w bezpośredniej walce okazał się lepszy od Jacka Millera i Francesco Bagnai i na 99% zagwarantował sobie kontrakt z fabrycznym Ducati, gdzie zastąpi Australijczyka w przyszłym sezonie. Bagnaia zaliczył upadek, a podium uzupełnił Aleix Espargaro (Aprilia), który nie dał się Fabio Quartararo (Yamaha).

Trwa piękny sen nowego (w obecnym kształcie) w stawce zespołu Gresini, i Enei Bastianiniego. Włoch zwyciężył już po raz trzeci w tym sezonie, mimo że dysponuje ubiegłorocznym motocyklem. Młody zawodnik nie miał litości dla Jacka Millera, który najpierw wygrał start, ale potem uległ Bagnai, ani właśnie dla wicemistrza świata, którego finalnie także wyprzedził. Bagnaia chwilę później popełnił błąd, wyjechał za szeroko, a gdy starał się odrabiać straty, zaliczył uślizg przedniego koła.

Miller mimo że kończyła mu się przednia miękka opona, dojechał na drugiej pozycji, bowiem równie duże problemy miał Aleix Espargaro. Zawodnik Aprilii do końca pięknie bronił się przed atakującym go Quartararo (słaby start i spadek, ale potem odrabianie pozycji), który nie dał rady stanąć na podium w domowej rundzie. Tylko ci zawodnicy byli do końca w grze o podium.

Katastrofalnie zakończył się pierwszy wyścig Suzuki od informacji o odejściu japońskiej marki po sezonie 2022. Alex Rins po świetnym starcie był trzeci, ale bardzo szybko zaliczył kolejny w tym roku upadek i po znakomitej pozycji w tabeli, jaką miał jeszcze kilka tygodni wcześniej, nie ma już śladu. Niedługo później przewrócił się także Joan Mir, i Suzuki wyjeżdża z Francji bez ani jednego punktu.

Innym wielkim przegranym tego wyścigu jest Jorge Martin. Wydawało się, że to właśnie zawodnik z Pramaca może dostać miejsce w fabrycznym zespole, ale znowu się przewrócił, mimo że nawet nie było go w ścisłej czołówce. Trudno wyobrazić sobie, by Ducati dalej rozważało go jako zawodnika fabrycznego w obliczu tak fatalnej statystyki.

Drugi z zawodników Pramaca – Johann Zarco – przejechał solidny wyścig i był piąty, za którym dotarł na metę Marc Marquez. Hiszpan starał się na początku walczyć i podążać za Quartararo, ale nie był w stanie nadążyć za Francuzem. Siódmy był drugi z zawodników na Hondzie – Takaaki Nakagami, a kompletnie bezbarwny w ten weekend Pol Espargaro – dopiero 11, i wszystko wskazuje na to, że tak jak Miller zapewne pożegna się z Ducati, to Pol odda swoje miejsce w Hondzie Joanowi Mirowi, który oficjalnie przyznał, że rozmawia z HRC.

W GP Francji widzieliśmy jeszcze kilka innych upadków. Koszmarną formę cały czas prezentuje KTM, który kolejną rundę jest o lata świetlne od miejsc na podium. Miguel Oliveira z fabryki, oraz satelicki duet Tech3 przewrócili się, a Brad Binder dojechał dopiero jako ósmy, ale gdyby nie wywrotki rywali jadących przed nim, nie zmieściłby się w TOP10.

Dziewiąty był Luca Marini, ale warto wspomnieć jeszcze o Mavericku Vinalesie, który nijak nie może nawiązać takiej walki na Aprilii jak Espargaro, ale dowozi zdobycze punktowe za finisze w dziesiątce. Słabo? Aprilia awansowała na pierwsze miejsce w klasyfikacji zespołów! Właśnie dzięki temu, że posiada drugiego równo punktującego zawodnika, podczas gdy inne duety albo mają zupełną „dziurę” w składzie, albo często zaliczają upadki, notując zera.

Rzut oka na wyniki pozwala jeszcze wysnuć wniosek, że Fabio Quartararo wykonuje dla Yamahy nieprawdopodobną pracę – kolejne trzy Yamahy w stawce zajęły na mecie trzy ostatnie pozycje. Z byłym wicemistrzem świata – Franco Morbidellim – wygrali nawet zupełni debiutanci – Marco Bezzecchi i Fabio di Giannantonio na starych motocyklach. To blamaż Yamahy, która wyraźnie przejęła od Hondy pałeczkę jako producent jednego zawodnika.

Na podium całej trójce dopisywały humory – w związku z obecnością w TOP3 Jacka Millera, wszyscy zgodnie wykonali tradycyjne już australijskie „shoey”. W klasyfikacji generalnej przewaga Fabio Quartararo stopniała do tylko 4 punktów nad Espargaro i 8 nad Bastianinim. Fatalnie wygląda sytuacja Bagnai, powiem ma aż 46 punktów straty. Szanse na tytuł dla Rinsa czy Mira to już tylko czyste science-fiction, bo trudno przypuszczać, by zespół Suzuki zachował środki na rywalizację do końca swojego udziału w MotoGP.

Źródło: crash.net