Martin ma szansę powtórzyć osiągnięcie Rossiego

Jorge Martin staje przed szansą dokonania czegoś, czego nie mieliśmy okazji zobaczyć od naprawdę wielu lat, jednak najpierw musi stoczyć zacięty bój z obecnym liderem kategorii MotoGP.

Grand Prix Japonii w zasadzie zresetowało nam walkę o mistrzostwo świata w sezonie 2023. Świetna dyspozycja Jorge Martina, zwycięzcy Sprintu i głównego wyścigu doprowadziła do sytuacji w której hiszpański zawodnik traci do lidera Francesco Bagnai już tylko 3 punkty. Niewątpliwie fantastyczna forma Martina będzie sporą przeszkodą dla Pecco w obronie tytułu mistrza świata, a przypomnijmy, że do końca sezonu zostało już tylko sześć rund i od tego momentu każdy punkt tym bardziej będzie na wagę złota – a te w ostatnim czasie skutecznie odbiera mu zawodnik Pramaca.

Przy założeniu, że Jorge Martin osiągnął by cel i zdobyłby tytuł mistrza świata, na jego konto wpadłoby jeszcze jedno wyjątkowe osiągnięcie. Byłby on pierwszym zawodnikiem od 2001 roku, który w niefabrycznym zespole sięgnąłby po najwyższe trofeum w klasie królewskiej. Ostatnim zawodnikiem, który tego dokonał był Valentino Rossi, który w teamie Honda Nastro Azzurro wygrał sezon jeszcze na maszynie o pojemności 500cm3. Przypomnijmy, że dawniej różnice między zespołami prywatnymi, satelickimi, a fabrycznymi były bardziej widoczne, przez co szansa na podobne osiągnięcie była niewielka i tylko pojedynczy zawodnicy byli w stanie włączyć się do walki o zwycięstwo. Dziś wygląda to nieco inaczej. Różne decyzje Dorny, w połączeniu z wieloma utalentowanymi zawodnikami pozwoliły nieco wyrównać stawkę. Jeśli Martin wygra, dokona czegoś takiego aż po 22 latach od wyczynu Rossiego! Na pewno będzie to historyczna chwila nie tylko dla niego samego i zespołu Pramac Racing, ale także dla całego MotoGP.

Aby jednak tego dokonać musi pokonać nadal bardzo mocnego i pomimo ostatniego upadku dość pewnie jeżdżącego Francesco Bagnaię z fabrycznego teamu Ducati. Niektórzy mawiają, że największym wrogiem Pecco jest on sam. Zgadzam się z tym patrząc na ostatnie sezony podopiecznego akademii VR46. Zwykle traci swoją przewagę przez nagłe, nieoczekiwane upadki, czego ponownie byliśmy świadkami podczas Grand Prix Indii. To jest moment w którym nie tyle musi wyzbyć się wszelkich błędów, ale także wznieść się na wyżyny swoich umiejętności i stawić czoło piekielnie szybkiemu Martinowi.

Jorge natomiast wydaje się być pewny swego. Świetna forma, fantastyczna dyspozycja w każdym wyścigu, pewne zwycięstwa. Spotkałem się z twierdzeniem, że Hiszpan jeździ bez presji bowiem jego satelicki team jej na niego nie nakłada, to bardziej na Bagnai i Ducati Lenovo ciąży obrona tytułu. Czy aby na pewno? Nie oszukujmy się, kiedy teoretycznie nie myślisz o mistrzostwie, po prostu starasz się, jeździsz możliwie jak najlepiej i to zaczyna owocować, po czym nagle budzisz się w końcówce sezonu z realną szansą na tytuł to nie wierzę, że wzruszasz ramionami i podchodzisz do tego na zasadzie „co będzie to będzie”. Myślę, że Martin mimo wszystko świadomie czy nie, ale zaczyna widzieć co może osiągnąć i z pewnością chce tego, no bo umówmy się, kto nie chciałby zostać mistrzem świata MotoGP mając przed sobą tak wielką szansę? Dlatego pomimo świetnej formy, dla Martina to też będzie mocna przeprawa przez ostatnie sześć rund, zwłaszcza że znając wyścigi w walkę tej dwójki zawsze może wmieszać się ktoś trzeci.

Zapowiada nam się fenomenalna końcówka sezonu. Podziwiajmy zatem świetne widowisko, a w międzyczasie Was moi drodzy zapytam – czy Martinowi uda się pokonać włoskiego rywala i po 22 latach sięgnąć po tytuł z niefabrycznym teamem, czy może Bagnaia przerwie osławioną już klątwę „jedynki” (numer startowy) i obroni tytuł wywalczony w 2022 roku? A może macie trzeci scenariusz w którym obaj zawodnicy zaczną popełniać błędy, a wykorzysta to na przykład Marco Bezzecchi… Jak zawsze komentarze są Wasze!